«چهل‌وپنج» سال است که نخبگان اندیشه و تصمیم جهان ابتدای هر سال در «داووس» جمع می‌شوند تا در «نشست اقتصاد جهانی»، جهانی فکر می‌کنند یا به تعبیر دیگر «جهانی‌سازی» کنند؛ از این‌رو تعبیر «انسان داووسی» را دیوید راتکاف در کتاب وزین «اَبَرطبقه» به نقل از سموئل هانتینگتون این‌گونه آورده: «شهروندی جهانی و رهبری که مرزها برای او به نحوی فزاینده بی‌معنا و بی‌مفهوم شده است.» این انسان همان است که در سال‌های پس از جنگ دوم جهانی، جهانی‌سازی را مطرح کرد تا مبتنی بر آن بتواند بازمهندسی و ساخت مجدد جهان مبتنی بر منافع صاحبان اندیشه و تصمیم را رقم بزند.
