نهضت «خلقت‌گرایی» (Creationism) به معنی خاص آن، از زمان بروز نظریه تکامل (Evolution) داروین و برای رد نظریه و تقابل با آن شکل گرفت. تا آن زمان اثبات دین از طریق علم، تجربه و مشاهده به‌صورت منسجم و سیستمی خود را بروز نداده بود ولی خطر گسترش نظریه داروین در مجامع علمی و بخصوص در بین جوانان و کم‌رنگ شدن دین در جامعه، افراد متدین حاضر در صحنه‌های مختلف علم تجربی را وادار به تحقیقات سیستماتیک آزمایشگاهی کرد. خلقت‌گرایان با استفاده از دین، اصولی متقن و قابل اثبات را در نگرش به جهان هستی در مقابل نظریه داروین مطرح می‌کنند:
