جرالد سگال کیست؟

این روزها شاید کمتر کسی در ایران ـ حتی در بین نخبگان سیاسی و فرهنگی ـ وجود داشته باشد که نام «جرالد سگال[1]» را شنیده باشد و بداند او کیست. شاید دلیل اصلی این عدم شناخت هم این باشد که وی سال‌هاست بر اثر سرطان از دنیا رفته است و خبری از او و فعالیت‌هایش در فضای سایبر نیست. سگال در ایران معرفی نشده است و چون وی در دوران حیاتش یکی از افراد شاخص تمدن غرب علیه نظام جمهوری اسلامی بوده است، معرفی او ضروری است.

جرالد سگال متولد 3 فوریه 1953 در مونترال کانادا است. سگال در کانادا متولد شده ولی بیشتر دوران کودکی و نوجوانی خود را در اسرائیل گذرانده است. وی بعد از اتمام دوران مدرسه وارد دانشگاه عبری اورشلیم[2] می‌شود و در رشته علوم سیاسی ـ مطالعات آسیا (1971 تا 1975) به تحصیل می‌پردازد. بعد از اتمام دوره کارشناسی در سال 1975 به لندن می‌رود و با گرفتن تابعیت انگلیسی بقیه عمر خود را در انگلستان می‌گذراند. وی در همان سال 1975 برای گذراندن تحصیلات تکمیلی وارد مدرسه اقتصاد لندن[3] می‌شود و بعد از 4 سال موفق به اخذ مدرک دکتری می‌شود. موضوع رساله دکتری وی با عنوان «از دوقطبی تا مثلث بزرگ قدرت: مسکو، پکن، واشنگتن، 1961-1968“ بررسی روابط بین مسکو، پکن و واشنگتن در دهه 1960 است.

سگال بعد از اتمام دوره دکتری در دهه 80 به‌عنوان استاد مدعو در دانشگاه‌های انگلیس ازجمله بریستول، لستر، ولز و … در موضوعات اقتصادی و امور بین‌الملل به تدریس و ارائه نظریات خود در فضای آکادمیک مشغول بوده است. وی از اواخر دهه 80 با ورود به مؤسسه سلطنتي امور بين‌الملل[4] لندن که اکنون به چاتهام هاوس[5] معروف است با فضای اندیشکده‌ای آشنا می‌شود و از فضای آکادمیک فاصله می‌گیرد. برخی از مهم‌ترین مسئولیت‌های وی تا قبل از مرگش در تاریخ 2 نوامبر 1999 عبارت‌اند از:

• همکار ارشد و مسئول پروژه مطالعات تطبیقی رفرم سیاسی در کشورهای کمونیستی در مؤسسه سلطنتي امور بين‌الملل لندن که اکنون به چاتهام هاوس معروف است (آگوست 1988 تا سپتامبر 1991)
• همکار ارشد مطالعات مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک[6] (IISS) لندن با مسئولیت مطالعات امنیت آسیا (سپتامبر 1991 تا آگوست 1997)
• مدیر شورای تحقیقات اقتصادی و اجتماعی برنامه آسیا ـ پاسیفیک[7] انگلستان (از آوریل 1994)
• از بنیان‌گذاران و اعضای اصلی شورای همکاری‌های امنیتی آسیا ـ پاسیفیک اروپا[8] (1994 تا 1997)
• عضو همکار در مجمع جهانی اقتصاد (داووس)[9] (از 1995)
• رئیس دبیرخانه شورای همکاری‌های اروپا ـ آسیا[10] (از 1996)
• مدیر مطالعات مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک لندن (از سپتامبر 1997)
• بنیان‌گذار و سردبیر فصلنامه «پاسیفیک ریویو» دانشگاه آکسفورد
• عضو رسمی انجمن مطالعات چین بریتانیا
• عضو رسمی انجمن مطالعات بین‌المللی بریتانیا

جرالد سگال یکی از متفکران و نویسندگان برجسته در امور بین‌الملل به شمار می‌رود. وی در دوران عمر کوتاه 46 ساله خود هفت کتاب تألیف کرده است و در بیش از 4 کتاب همکار مؤلف بوده است. لیست کتاب‌های وی عبارت است از:

• مثلث قدرت بزرگ ـ بررسی روابط بین مسکو، پکن و واشنگتن در دهه 1960 (لندن: 1982)
• دفاع از چین (لندن: 1985)
• راهنمای جهان امروز (لندن: 1987)
• بازاندیشی پاسیفیک (لندن: 1990)
• اتحادیه شوروی و پاسیفیک (لندن: 1990)
• همراهی با امور جهانی (لندن: 1991)
• سرنوشت هنگ‌کنگ (لندن: 1993)
• جنگ هسته‌ای و آشتی هسته‌ای (لندن: 1983)
• چین و بازوی تجارت (لندن: 1985)
• چین بدون دنگ شیائوپینگ (ملبورن و نیویورک: 1995)
• پیش‌بینی آینده (لندن: 1998)

وی همچنین بیش از 130 مقاله در موضوعات امور بین‌المللی در مجلات شناخته‌شده دنیا منتشر کرده است.

سگال را نمی‌توان تنها یک متفکر و نویسنده دانست بلکه او یک اقدام‌کننده در میدان عمل یا به عبارتی یک استراتژیست است.

استراتژی سگال در نحوه مواجه با چین به‌عنوان یک قدرت نوظهور در مقابل تمدن غرب این بود که نباید با چین رفتار مخاصمت آمیز شود و او را تحریک کرد چراکه چین گارد دفاعی می‌گیرد و از خود واکنش نشان می‌دهد، بلکه باید از طریق کمک‌های اقتصادی و انتقاد از جامعه مدنی چین، آن را مهار کرد. وی معتقد بود که با محدود کردن چین رفتارهای پرخاشگرانه او در قبال دموکراسی‌های غربی بیشتر خواهد شد.

جرالد سگال در مقاله‌ای تحت عنوان Not Bombs but Baywatch که در تاریخ 9 مارس 1998 در هفته‌نامه‌ آمریکایی نیوزویک منتشر شده است، عمق سیاست غرب در قبال ایران را نشان می‌دهد. مقاله وی با این تیتر آغاز می‌شود: وقتی با دیکتاتورها روبرو می‌شوید، دموکراسی‌ها نیاز به سیاست‌هایی دارند که آنان را مهار و آلوده کنند. وی تجربیات قدرت‌های دموکراتیک غربی در شکست کمونیسم شوروی را راهنمای خوبی برای مواجهه با دیگر رقبای خود می‌داند و می‌گوید کمونیست‌ها هم مهار و هم آلوده شدند؛ شوروی توسط ناتو مهار شد و از طریق تجارت، حمایت از حقوق بشر و وارونه جلوه دادن حقایق در رسانه‌ها آلوده شد و تأکید می‌کند مهار یا آلوده‌سازی هر کدام به تنهایی جواب نمی‌دهد. وی اضافه می‌کند: «پیروزی در جنگ سرد، نه در میدان جنگ بلکه بر اثر تلاش مداوم به‌منظور محدود کردن قدرت خارجی اتحاد شوروی و تغییر دادن «ماهیت داخلی» آن حاصل شد. اکنون نیز باید یک استراتژی دوگانه «مهار و آلوده‌سازی» در دستور کار باشد.

وی سپس به تشریح استراتژی خود که آن را (double-C (contain & contaminate می‌نامد می‌پردازد و بیان می‌کند که با تکنولوژی نظامی مدرن می‌توان رقیب را مهار کرد و با اشاره به یک ضرب‌المثل قدیمی رومی که می‌گوید «اگر آشتی می‌خواهی برای جنگ آماده باش» دموکراسی‌های مدرن را به داشتن برتری تکنولوژی نظامی و آمادگی برای جنگ ترغیب می‌کند.

وی در ادامه می‌گوید: «اگرچه مهار (محاصره) ضروری است، اما یک استراتژی ناکافی برای نابودی حکومت‌های دیکتاتوری است. چیزی که در نهایت سبب تضعیف قدرت دیکتاتورها می‌شود آلوده‌سازی است. خوشبختانه، آلوده‌سازی در بسیاری از بسته‌ها می‌آید. تجارت با دشمن (درکالاهای غیراستراتژیک) و نشان دادن به آن‌ها که چقدر ضعیف هستند، پیشروی از طریق سلاح مخفی کاپیتالیسم، ایجاد طبقه متوسط غیرسیاسی که علاقه‌ای به فداکاری برای ایدئولوژی رادیکال ندارد، صاحب قدرت کردن رهبران اقتصادی از طریق تجارت و ایجاد مراکز قدرت آلترناتیو. ببینید که چطور دموکراسی چینی رشد می‌کند و کمونیسم از پایین به بالا فاسد و پوسیده می‌شود وقتی‌که این تاکتیک‌ها اعمال می‌شوند»

سگال با اشاره به سریال آمریکایی[Baywatch[11، گروه موسیقی[Spice Girls[12 و همچنین Disney در مقاله خود به صراحت توصیه می‌کند که کشورهای اسلامی و آیت‌الله‌ها را باید با ترویج سکس و فرهنگ «والت دیزنی» در سرزمین‌هایشان آلوده کرد. او از این موارد به‌عنوان نیروهای مرگباری نام می‌برد که می‌توانند به‌وسیله «فناوری اطلاعات» و «توریسم» در کشورهای مدنظر آزاد شوند. وی توصیه می‌کند که غرب باید دشمنانش را شبیه خود کند و درعین‌حال باهوش و بردبار باشد.

سگال در پایان این مقاله می‌گوید حالا زمان رها کردن سگ‌های جنگی جدید چون «مایکروسافت» و «میکی ماوس» است.

 

منابع:

1. http://homepage.usask.ca/~llr130/segal/
2. http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/obituary-gerald-segal-1123700.html
3. http://farsi.khamenei.ir/others-note?id=19416
4. روزنامه کیهان، شماره 18960، چهارشنبه هفتم آذر 1386، صفحه 5.

 

پانوشت:

[1] Jerald Segal

[2] Hebrew University of Jerusalem

دانشگاه عبری اورشلیم یکی از مهم‌ترین دانشگاه‌های اسرائیل است. دانشگاه عبری اورشلیم، دانشگاهی دولتی است و در شهر اورشلیم و در بالای تپه‌ای به نام کوه اسکوپوس قرار دارد. این دانشگاه، یکی از هشت دانشگاه اصلی اسرائیل و جزو صد مرکز آکادمیک برتر در جهان است. اعضای اولین هیئت‌علمی دانشگاه عبری اورشلیم عبارت بودند از آلبرت انیشتین، زیگموند فروید، مارتین بوئبر،حییم بیالیک و حییم وایزمن.

بیشتر شهرت دانشگاه عبری اورشلیم به خاطر تحقیقاتی اساسی است که در زمینه رشته‌های مذاهب و علوم پایه‌ای انجام گرفته است. گردآوری بزرگ‌ترین مجموعه تحقیقات یهودی در جهان ازجمله کارهای دانشگاه عبری اورشلیم است. شماری از تاریخ‌نویسان، فلاسفه، دانشمندان و برندگان جوایز نوبل ازجمله گرشام شوئلم، مارتین بوئبر، مایکل رابین، دانیل کاهنمن، یشایاهو لیبویتز، دیوید گراس، ساهارون شلاه و روبرت اوئمان از اساتید دانشگاه عبری اورشلیم بوده و هستند.

[3] London School of Economics

[4] Royal Institute of International Affairs

[5] Chatham House

[6] International Institute for Strategic Studies (IISS)

[7] Pacific Asia Programme (PAP(

برنامه آسیا ـ پاسیفیک شورای تحقیقات اقتصادی و اجتماعی انگلیس[7] یک برنامه جامع تحقیقاتی پیرامون عوامل رشد اقتصادی منطقه آسیا ـ پاسیفیک و تأثیر آن بر منطقه، اروپا و بخصوص انگلستان در زمینه‌های روابط بین‌الملل و فرهنگ سیاسی است.

[8] European Council for Security Cooperation in Asia-Pacific (ECSCAP)

[9] World Economic Forum (Davos)

[10] Council for Asia-Europe Co-operation (CAEC)

[11] بی‌واچ Baywatch نام مجموعه تلویزیونی آمریکایی درباره چند مأمور نجات غریق در لس‌آنجلس ایالت کالیفرنیای آمریکا است که وظیفه گشت‌زنی از سواحل پرطرفدار و شلوغ لس‌آنجلس و حفاظت از جان مردم و برقراری امنیت ساحل را بر عهده داشتند. پخش مجموعه تلویزیونی بی‌واچ از سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۱ ادامه داشت. بر اساس کتاب رکوردهای جهانی گینس، مجموعه تلویزیونی بی‌واچ پربیننده‌ترین سریال تلویزیونی پخش‌شده در تاریخ سریال‌های تلویزیونی در سراسر جهان بوده است به‌طوری‌که بیش از ۱.۱ میلیارد تماشاگر تلویزیونی در سرتاسر جهان مجموعه تلویزیونی بی‌واچ را تماشا می‌کردند. در سال ۲۰۱۷ نیز فیلمی با همین نام و  بر اساس آن ساخته شده است.

[12] اسپایس گرلز (Spice Girls) در سال ۱۹۹۴ در لندن شکل گرفت. این گروه متشکل از پنج دختر جوان بود که با ارائه ترانه «Wannabe» به یکی از برترین گروه‌های پاپ تبدیل شدند. با فروش بیشتر از ۵۳ میلیون نسخه، آن‌ها پرفروش‌ترین گروه زن در طول تاریخ به شمار می‌روند. فیلم دنیای اسپایس (Spiceworld) با درخشش این گروه ساخته شد که ۷۵ میلیون دلار فروش کرد.